W parafii Chikuni od ponad 20-tu lat pracuje polski jezuita, Andrzej Leśniara. Współtworzył założenie szkoły radiowej (21 stacji radiowych), w której dzieci uczą się czytania, pisania, zasad uprawy roślin i katechezy. Z powodu dużych odległości (parafia liczy 10 tys. km2), niesprzyjających warunków klimatu, pory deszczowej czy też wszechobecnych krokodyli dzieci nie mają innej możliwości nauki w budynku. Radio jest jedyną i skuteczną formą edukacji w takich warunkach. Transmituje także msze święte dla społeczności wiejskiej.

Zobacz okolicznościowe wideo o. Andrzeja:

Jak ważna jest edukacja, możliwość korzystania z niej, jak odmienia życie niech zaświadczą słowa z listu napisanego do księży w Chicuni przez młodą osobę, która otrzymała szansę nauki dzięki wsparciu o. Leśniary i innych dobroczyńców, takich jak każdy z nas. Osoba ta, osierocona w dzieciństwie, nie miała nikogo kto mógłby jej pomóc. Ukończyła szkołę radiową, potem średnią i 3-letnią szkołę pielęgniarską. Dziś jest szczęśliwa i wdzięczna za pomoc, która dała jej nowe życie! Przyznaje, że nawet o nim nie marzyła:

„Nie miałam już nadziei na przyszłość, ale pojawiliście się wy, by mi ją przywrócić. Kiedy nie było przy mnie nikogo, wy staliście się jak ojciec w moim życiu, ofiarując mi marzenie, które odmieniło moją rzeczywistość. Teraz, gdy skończyłam naukę, w pełni to doceniam. Nigdy nie patrzyliście na mnie z góry, choć pochodziłam z zapadłej wioski, wierzyliście we mnie. Daliście mi skarb, który na zawsze odmienił moją historię i stał się punktem wyjścia do nowego życia.  Niech Bóg wam hojnie błogosławi!”

„Każdy dolar zmienia życie” -  mówi o. Leśniara. „Ludzie są bardzo wdzięczni i modlą się za wszystkich dobroczyńców.”  W ostatnim czasie, dzięki wsparciu hojnych darczyńców - Polonii Chicagowskiej - udało się wybudować kaplicę i toalety z kafelkami. Pierwsze takie toalety w Chikuni! Kaplica, w przeciwieństwie do jakiegoś miejsca na polu jest wreszcie bezpiecznym miejscem na adorację Najświętszego Sakramentu, rekolekcje czy modlitwę.

W ubiegłym roku Zambię nawiedziła susza i dotkliwy głód. Nie można było wysiać ziarna z braku wody. Jednak Opatrzność Boża czuwała nad swoimi dziećmi. Pomoc przyszła ze strony sercanów, polskich księży wspierających misje. Można było zakupić worki z kaszą i gotować jedzenie dla wszystkich. Wszystkie otrzymane środki pieniężne przeznaczane są na zaspokojenie najpilniejszych potrzeb, dla najbiedniejszych. Często jest to np. dofinansowanie ucznia w szkole radiowej, opłacenie i utrzymanie radia albo zakupienie jedzenia dla dzieci, którym matka zmarła w wyniku ukąszenia przez żmiję. Głód często doskwiera ludziom żyjącym w Afryce, w Zambii. Ziemia jest trudna do uprawy, brak odpowiedniego rolniczego sprzętu i warunki pogodowe (deszcz czy jego brak) powodują, że ludzie zdani są na pomoc z zewnątrz.

Spełniając obowiązek Chrystusowej miłości - “Kochaj bliźniego swego jak siebie samego” w okresie postu zadbajmy o tych potrzebujących. W tym roku WŻCH pozyskuje 7% środków z tej akcji na prowadzenie dzieł apostolskich.

Oprac. Barbara Zawadzka, koordynator Grupy WŻCH Grosz